24-10-2015
Om half acht werden wij gewekt door harde regen. Gelukkig werd het daarna droog. Wij namen afscheid van Miranda en Carl, die door Bram met de Tweety naar Sarsala werden gebracht. Om negen uur was Bram weer terug. Ik heb afgerekend met het restaurant. Corry was niet helemaal lekker en bleef nog even in de kooi. Later is zij toch opgestaan en begonnen met inpakken. Rond half tien gingen de eerste schepen in onze rij weg. Al gauw lagen wij vrij en konden ook wij vertrekken. Op de motor zijn wij naar het "kleine" kanaal gevaren. Daar bleek veel wind te staan. Toch hebben wij, net als de Friezen het grootzeil gehesen. Eenmaal door het kanaal stond er veel deining, maar de wind viel weg. Wij hebben weer even de motor aangedaan. Maar plotseling kwam er weer veel wind en konden wij zeilend net vrij blijven van de kust. Het reven van het grootzeil ging niet geheel volgens de regels, omdat wij het palletje van het rolzeil niet hadden omgezet. Maar alles kwam goed. Omdat de Friezen voorbij Tersane weer de kleine baai invoeren besloten wij hetzelfde te doen. Zij begonnen echter met het strijken van de zeilen. Wij waren hun net voorbij toen Jacob ons riep via de marifoon dat zij problemen hadden. Er was een lijn, die in het water dreef, in hun schroef gekomen. Wij zijn naar hen toegevaren, maar uiteindelijk wisten zij het probleem zelf op te lossen.
Wij waren net weer op weg richting thuishaven toen zij ons weer opriepen. Maar ook dit probleem hebben zij zonder onze hulp kunnen oplossen. Wij besloten verder op de motor naar Goceck te varen. Eerst moest de dieseltank afgetankt worden en de vuilwatertank geleegd te worden. Na contact met Bea via de marifoon konden wij achteruit varend naar onze plek in de haven. Wij hebben snel de bagage van boord gehaald, de watertank gevuld en de kuip schoongemaakt. Wij dachten dat wij vier kussentjes hadden gekregen, maar telden er maar drie. Toen wij dat aan Bea melden, bleek dat wij er maar drie hadden gekregen. Wij moesten ons daarna nog haasten om op tijd het pontje naar de hamen te halen. Daarvoor heb ik nog snel even geld gepind. Een minuut voor vertrek waren wij bij het pontje. Wij werden lekker verwend in de haman. Dezelfde twee mannen van vorig jaar schrobde en masseerde ons, nadat wij in de Turkse sauna waren geweest. Een half uur voor vertrek waren wij geheel schoon weer bij het pontje.
Wij kwamen er de familie van de "Italiaan" tegen. Aan de overkant liepen wij langs de kaden en zagen de Karduka, het schip waar wij vorig jaar in zeilden, naar zijn plaats varen. Verder lopend spraken wij eerst de familie met de "grote" kinderen en daarna liepen wij Marja, Ed en de kinderen tegen het lijf. Wij liepen vervolgens naar Kebab Hospital, waar wij pizza's hebben gegeten. Terwijl wij daar zaten begon het heel hard te regenen. Zo hard, dat de straten blank stonden. Omdat ik nog havengeld aan Bea moest betalen heb ik nog snel geld gepind Mijn schoenen waren doorweekt. Door de regen, die gelukkig al snel minder werd, liepen wij terug naar de haven. Helaas was onze bagage, die wij onder de tent hadden achtergelaten, toch nog een beetje nat geworden. Toen de taxi kwam hebben wij afscheid genomen van Bea en Bram. Wij waren keurig op tijd op het vliegveld. Wij konden toen nog niet vermoeden, dat wij een paar keer lang in de rij moesten staan. Eerst voor controle van alle bagage. Daarna hebben wij droge sokken aangedaan en de bagage een beetje herverdeeld. Vervolgens stonden wij in een lange rij voor het inchecken. Het duurde allemaal erg lang, maar uiteindelijk hadden wij nog een uur om bij het vliegtuig te komen. Er bleek echter een probleem te zijn met de apparatuur van de paspoortcontrole waardoor er voor de veiligheids- en paspoortcontrole lange rijen waren ontstaan. In eerste instantie zat er totaal geen beweging in de rijen. Maar na een poosje konden wij weer vooruit. Uiteindelijk waren wij op het tijdstip dat het vliegtuig zou vertrekken bij de paspoortcontrole. Wij hadden al gehoord dat het vliegtuig op alle passagiers zou wachten. Wij bleken niet eens de laatsten te zijn. Het vliegtuig vertrok uiteindelijk met twintig minuten vertraging. Kwart voor een (zomertijd) stonden wij op Schiphol. Nadia gad geregeld dat de auto van Frank en Irene Nasr Schiphol werd gebracht. Bij hen thuis even naar de geschilderde kamer gekeken en toen snel naar huis. Kwart over twee waren wij thuis. Ondanks het wat mindere weer dan vorig jaar, hebben wij ons toch weer uitstekend vermaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten